cogitandi rationem perveneram,
firmum in animo meo stabat
consilium, nisi de fidei eccle-
siae nostrae veritate mihi per-
suaserim, munus ecclesiasticum
non accipiendi, quippe quum
hac fide totam populi religi-
onem et virtutem niti eique si
contraria ab ecclesiae ministris do-
ceantur, et salute publicae ma-
ximum damnum afferri et con-
tra jus jurandum ab omnibus mu-
nus. Suum inchoantibus agi arbi-
trarer. Dei autem gratia ad hunc
persuasionem perductus, nihil ma-
gis in votis habebam, quam ut
dignus ejus ecclesiae minister ali-
quando evaderem. Nihilo minus
ardenti quoque flagrabam stu-
dio, priusquam certum vitae ge-
nus inirem, quam maximam terrae
partem videndi et varia hominum