jacturam fecit. Misera genitoris conjux, matrem puto, patrem habebat Johannem
Jacobum Heyden à Reichenfels SS. Casareae Majest. antea Consiliarium, impetrata
postmodum a. S. Caes. May. discedendi venia Noribergam repetit Consiliarii ornatus
munere, Romanae etiam Ecclesiae pertaesus superstitionibus nostrae Ecclesiae et religioni
Evangelicae se addixit, nec ceremoniis, ritibus et externa confessione //tantum// sed verbi divini
studio, meditatione vitaque vere Christiana a Romona Catholicis differre et discerni
volebat. Pius Deoque suo intime adhaerens Avus quatuor liberorum et filiarum erat pater
ex quibus prior Dominum Paulo Höhnio Consuliariam Aulicam Ducis Coburgensis: altera
Dominum Muffel ab Eschenau: tertia Dominum Nuzel a Sünderspühl Viris Senatorii Ordinis
ac dignitatis: natu denique minima, quam matrem agnosco, Patri mercatori Casparo
Habermanno nupserat. In posteriori hoc conjungio cum mutuus inter utrumque parentem
semper esset consensus, vera animorum conjunctio felicitati ipsorum nihil deesse videbatur.
Quo vultu, quo animo tragicum parentis casum, //mater// acceperit facile conjecturari potest,
cum primis cum omnium ipsorumque etiam Consanguineorum auxilio, omnibusque ad vitae
sustentationem subsidiis necessariis se exutam, liberorum contra, quos septem tunc
temporis numerabat, (e quibus tamen 4 Patrem morte secuti) multitudine oneratam
videret. Forti tamen et constanti animo ubi in unum tempus omnia conjecta vide-
bantur mala quamvis adversae fortunae auram pertulit, manuque super plagam suam
imposita ad obliganda vulnera nostra, quae ex praematuro parentis obitu nobis erant
inflicta, reptabat, promissiones Dei saepe nobis inculando, cunctaque in emolumentum
nostrum esse cessura asserendo. Sprevit dehinc et spernere nos docuit coelestis
animus humana consilia, mundique hujus vanitates, quibus plerumque inniti solent
homines: cumque paternum aeterni et benigni Patris favorem ex gravibus hisce
ictibus bene persentisceret, sine intermissione fusis precibus et lachrymis Deum suum
anhelabat, animoque plane mutata altius erigere mentem, et cum Apostolo omnio
mundana pro rejectamentis habere coepit prae cognitione dulcissimi sui Servatoris
Jesu Christi. Posteaquam ita tam longe at infirmitate muliebris animi, quam a
caeteris vitiis recessissetvitam quod reliquum erat vitae spatium in vero pietatis exer-
citio, timore et amore Dei, inque juventute nostra educanda, optimisque virtutibus instruen-
da impendere constituerat: verum enim vero aliter Domino Benigno Patri est visum
duobus enim a Patris obitu praeterlapsis annis febri correpta maligna mortali-
tatem cum immortalitate commutavit, maternam benedictionem nobis impertiendo, gratiae
et providentiae divinae ardentissimis nos precibus commendando. Me nutu minimum
Jacobum Heyden à Reichenfels SS. Casareae Majest. antea Consiliarium, impetrata
postmodum a. S. Caes. May. discedendi venia Noribergam repetit Consiliarii ornatus
munere, Romanae etiam Ecclesiae pertaesus superstitionibus nostrae Ecclesiae et religioni
Evangelicae se addixit, nec ceremoniis, ritibus et externa confessione //tantum// sed verbi divini
studio, meditatione vitaque vere Christiana a Romona Catholicis differre et discerni
volebat. Pius Deoque suo intime adhaerens Avus quatuor liberorum et filiarum erat pater
ex quibus prior Dominum Paulo Höhnio Consuliariam Aulicam Ducis Coburgensis: altera
Dominum Muffel ab Eschenau: tertia Dominum Nuzel a Sünderspühl Viris Senatorii Ordinis
ac dignitatis: natu denique minima, quam matrem agnosco, Patri mercatori Casparo
Habermanno nupserat. In posteriori hoc conjungio cum mutuus inter utrumque parentem
semper esset consensus, vera animorum conjunctio felicitati ipsorum nihil deesse videbatur.
Quo vultu, quo animo tragicum parentis casum, //mater// acceperit facile conjecturari potest,
cum primis cum omnium ipsorumque etiam Consanguineorum auxilio, omnibusque ad vitae
sustentationem subsidiis necessariis se exutam, liberorum contra, quos septem tunc
temporis numerabat, (e quibus tamen 4 Patrem morte secuti) multitudine oneratam
videret. Forti tamen et constanti animo ubi in unum tempus omnia conjecta vide-
bantur mala quamvis adversae fortunae auram pertulit, manuque super plagam suam
imposita ad obliganda vulnera nostra, quae ex praematuro parentis obitu nobis erant
inflicta, reptabat, promissiones Dei saepe nobis inculando, cunctaque in emolumentum
nostrum esse cessura asserendo. Sprevit dehinc et spernere nos docuit coelestis
animus humana consilia, mundique hujus vanitates, quibus plerumque inniti solent
homines: cumque paternum aeterni et benigni Patris favorem ex gravibus hisce
ictibus bene persentisceret, sine intermissione fusis precibus et lachrymis Deum suum
anhelabat, animoque plane mutata altius erigere mentem, et cum Apostolo omnio
mundana pro rejectamentis habere coepit prae cognitione dulcissimi sui Servatoris
Jesu Christi. Posteaquam ita tam longe at infirmitate muliebris animi, quam a
caeteris vitiis recessisset
citio, timore et amore Dei, inque juventute nostra educanda, optimisque virtutibus instruen-
da impendere constituerat: verum enim vero aliter Domino Benigno Patri est visum
duobus enim a Patris obitu praeterlapsis annis febri correpta maligna mortali-
tatem cum immortalitate commutavit, maternam benedictionem nobis impertiendo, gratiae
et providentiae divinae ardentissimis nos precibus commendando. Me nutu minimum