est sapientiae divinae in dirigendis
rebus humanis consvetudo, ut animos
hominum exiguo temporis spatio in
hac vita coniungat, qvo fructus ex
hac sua coniunctione sempiternos
percipant. Atqve hic divinae providen-
tiae finis a nobis haud dubie obtinebi-
tur, si, qvae saepius inter nos de veri et
genuini Christianismi ratione, via-
qve ad coelum haud fallaci collocuti
sumus, apud animum custodiverimus,
et in iis constantes ad vitae usqve
finem permanserimus. Faxis
Tu, Optime Anastasi, ut qvem-