Ego Jo. G. Schmeisser, sartoris filius,
Weissenfelssensis, peto, antequam mea le-
gantur fata, ne lectores, quae aetas admodum
puerilis in tam multivariis calamitatibus
ab omni auxilio ductuve destituta, temera-
ria concepit consilia, imputent mihi, qui
nunquam ulla pravitate, semper vero ad-
adversa fortuna sum iuvenilique quadam
insipientia tractus; neque, in tali rerum
angustia, qua tum haud leviter premebar,
et nunc huc usque pressus longe gravis-
sime sum, aliquid doli subesse arbitrentur.
Nam parentibus quam maturissima
morte defunctis cum ea essem aetate, ut
nondum mihi consulere ipse potuissem,
et propinquorum, si qui mihi fuerunt,
inopia incuriaque ab omnibus essem
destitutus accidit, ut, (cuius beneficio,