quae Tua hac de re sit sententia. Joh. Valentini Andreae
libellum de Republ[ica] Christianopolitana Heinichius
et latinum et in vernaculam conversum emittet, cui
praefationem sine ullo promisi scrupulo. Quam
gaudent pii, se precibus Tuis perfrui. Redamant
certe sincero affectu, et ex spe colloquio Tuo ali-
quando perfruendi maximam iam animo praecipiunt
laetitiam. Vale, Venerande in Christo Parens
et, quod facis assidue, rem Dei Deo commenda cum
Lips. d. 12. Nov. 1689.
T. summe Reverendae Magnific.
Filio in Christo observantissimo.
M. Augustus Hermannus Francke.
P.S. Dn. Rumplerus quem
a me commendari petiit
Informatorem ex voto non-
dum obtinere potui.
Malo nullum quam ineptum
commendare, imprimis ubi
tanta opus est prudentia.
a me commendari petiit
Informatorem ex voto non-
dum obtinere potui.
Malo nullum quam ineptum
commendare, imprimis ubi
tanta opus est prudentia.
Abgedruckt in: Spener, Philipp Jakob: Briefwechsel mit August Hermann Francke (1689-1704). Hg. v. Johannes Wallmann u. Udo Sträter in Zusammenarbeit mit Veronika Albrecht Birkner. Tübingen 2006, S. 15.