fuit et postrema simul omnium,
verbis ei non antea consuetis finita
Ite, inquiebat, et Domino estote
benedicti in saecula saeculorum.
Dominica Exaudi Die 24.
Maii, qui erat Saturni ante
Dominicam Exaudi, praesentibus
quibus//dam// amicis, in horto orphano-
trophei per horam fere integram,
preces huius argumenti ad Deum
misit: Primo laudavit Deum
quod se modo natum in foedus
gratiae per sacram lotionem
receperit, participemque omnis
beatitatis in Christo Iesu fecerit,
et quod in ipsa pueritia efficacem
ipsius gratiam senserit operantem.
Commemorabat quadraginta nunc
esse annos, ex quo Deus ipsum
ad se traxerit, peccatisque suis
longe alia meritum voluptatis
caelestris flumine perfuderit; moe-
rore in laetitiam et exsultationem
converso, et pectore amoris divini
igne sic accenso, ut depulsa omni
tristitia fuerit exclamandum:
O pater optime, adeone dulce
est lac illud, quo natos tuos
cibas? Se quidem, et post conver-
sionem suam, cespitasse saepius
atque offendisse: at praebuisse
se Deum ipsi facilem, exoriri
iussisse vultus sui lucem , errori-
busque condonatis, nova vir-
tute induisse. Quid? quod tanta
implevisti mentem laetitia, ad
Deum inquiebat, ut sustineri
posse non videretur. Tum se
pluries, addebat, sub dio cum
Deo foedus renovasse his prope
verbis: Si tu meus Deus eris,
ego servus ero tuus: precatum-
que fuisse: Domine, da mihi
verbis ei non antea consuetis finita
Ite, inquiebat, et Domino estote
benedicti in saecula saeculorum.
Maii, qui erat Saturni ante
Dominicam Exaudi, praesentibus
quibus//dam// amicis, in horto orphano-
trophei per horam fere integram,
preces huius argumenti ad Deum
misit: Primo laudavit Deum
quod se modo natum in foedus
gratiae per sacram lotionem
receperit, participemque omnis
beatitatis in Christo Iesu fecerit,
et quod in ipsa pueritia efficacem
ipsius gratiam senserit operantem.
Commemorabat quadraginta nunc
esse annos, ex quo Deus ipsum
ad se traxerit, peccatisque suis
longe alia meritum voluptatis
caelestris flumine perfuderit; moe-
rore in laetitiam et exsultationem
converso, et pectore amoris divini
igne sic accenso, ut depulsa omni
tristitia fuerit exclamandum:
O pater optime, adeone dulce
est lac illud, quo natos tuos
cibas? Se quidem, et post conver-
sionem suam, cespitasse saepius
atque offendisse: at praebuisse
se Deum ipsi facilem, exoriri
iussisse vultus sui lucem , errori-
busque condonatis, nova vir-
tute induisse. Quid? quod tanta
implevisti mentem laetitia, ad
Deum inquiebat, ut sustineri
posse non videretur. Tum se
pluries, addebat, sub dio cum
Deo foedus renovasse his prope
verbis: Si tu meus Deus eris,
ego servus ero tuus: precatum-
que fuisse: Domine, da mihi