corrumpant veneno, quomodo itaque isti //tenebriones// noctambulones ullum nobis prae-
bere possunt praesidium, dum sibi ipsi et quidem in rebus, quae sunt
majoris ponderis, consulere nesciunt, num caecus caecum ducere potest.
οὐχὶ ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται. Vide itaque Amice Charissime
atque in C. J. perdilecte, quid moliaris, hostibus Dei et nostris te associando,
et quidem vice non una, verum compluribus in rebus: afferam pace precor
tua momenta quaedam pauca, in quibus tibi et tuae sententiae pollicem
premere non possum. Sic aliqn. rejecisti etc. – – Dubitationem s.
haesitantiam de Deo magis ponendam in voluntate quam intellectu, si quidem
impii magis vellent et optant, nullum esse Numen, quam intellectu id assequi
valent. Haec est mea sententia, quod si ad palatum tuum non est, mihi perinde
erit, interim majorem in modum te precor et obsecro, ne velis quicquam
pejorem in partem interpretari, aut succensere mihi. non scripsi haec ut
bilem tibi moverent, sed ut cerneremus ambo, qua ratione in pacem quam
optimè rediremus. Exosculor alias Amice suavissime ingenium et pectus
tuum, aeque levem in te spem posui tuae sinceritatis ac Probitatis. Exau-
diat D. O. T. M. gemitus tuos et meos, sanctificet nos in sua veritate, et
effundat in corda nostra Spiritum charitatis et amoris, extinguat omnem super-
biam et sit ipse nostra gloria, lux, pax, quies et gaudium in secula sec. amen!1
bere possunt praesidium, dum sibi ipsi et quidem in rebus, quae sunt
majoris ponderis, consulere nesciunt, num caecus caecum ducere potest.
οὐχὶ ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται. Vide itaque Amice Charissime
atque in C. J. perdilecte, quid moliaris, hostibus Dei et nostris te associando,
et quidem vice non una, verum compluribus in rebus: afferam pace precor
tua momenta quaedam pauca, in quibus tibi et tuae sententiae pollicem
premere non possum. Sic aliqn. rejecisti etc. – – Dubitationem s.
haesitantiam de Deo magis ponendam in voluntate quam intellectu, si quidem
impii magis vellent et optant, nullum esse Numen, quam intellectu id assequi
valent. Haec est mea sententia, quod si ad palatum tuum non est, mihi perinde
erit, interim majorem in modum te precor et obsecro, ne velis quicquam
pejorem in partem interpretari, aut succensere mihi. non scripsi haec ut
bilem tibi moverent, sed ut cerneremus ambo, qua ratione in pacem quam
optimè rediremus. Exosculor alias Amice suavissime ingenium et pectus
tuum, aeque levem in te spem posui tuae sinceritatis ac Probitatis. Exau-
diat D. O. T. M. gemitus tuos et meos, sanctificet nos in sua veritate, et
effundat in corda nostra Spiritum charitatis et amoris, extinguat omnem super-
biam et sit ipse nostra gloria, lux, pax, quies et gaudium in secula sec. amen!1
Nachdem er aber seine Vernunft an solchen streitfragen ge-
wäzzet, kahm er den 26. zu Uns u schlief bei mir, u bekante
frühmorgens er sei alß ein Atheist, weil er an das Verdienst
Christi nicht recht glauben könte p Den 29 u 30 begegnete mir
ein artiger wechsel mit einer rauhen müzze. Ich hatte bisher tägl.
eine müzze getragen von Ziegenhaaren, so mir noch Herr Gehre in
Königsbg. geschenket. Da ich nun am abend in Valles. Philosophia Sacra
p. 171 de caprina //pelle// lese, wie undienl. es sei, nehme ich mir fest vor meine
abzuschaffen u eine andere zu zulegen. Den andern tag darauf
frühe, kömt mein hosp. u verehrt mir eine andere müzze.
Darauf kahm jene nicht weiter auf meinen Kopf, ich aber er-
kante auch dadurch die Göttl. Vorsehung. Damahls regte
sich schon etwas, dadurch ich konte ominiren, Gott würde mich an
//10br// ders wohin führen, indem Herr Prof. Dau in Dörpt von 2. Dec.
1695 also schrieb:
Cum ex Dn. hospitis tui famulo cognoscerem, gratum tibi fore, si certior à
me fieres, quo die Rectorali me munere essem abdicaturus, non potui quin
desiderio tuo satisfacerem. Scito igitur 12 Dec. huic actui destinatum esse,
me fieres, quo die Rectorali me munere essem abdicaturus, non potui quin
desiderio tuo satisfacerem. Scito igitur 12 Dec. huic actui destinatum esse,